Gdy pojawiły się doniesienia o precyzyjnych atakach Stanów Zjednoczonych na irańskie obiekty jądrowe, wybuchła fala paniki i spekulacji. Niektórzy zaczęli obawiać się wybuchu III wojny światowej lub spełnienia apokaliptycznych proroctw, takich jak to z Księgi Ezechiela 38. Jednak jako chrześcijanie jesteśmy wezwani, by nie reagować strachem, lecz wiarą, modlitwą i współczuciem wobec uciśnionych.
Celem tych uderzeń było sparaliżowanie irańskich ambicji nuklearnych – nie były one aktem agresji wobec narodu irańskiego, lecz strategicznym działaniem mającym na celu neutralizację zagrożenia ze strony reżimu mułłów. W przeciwieństwie do Iraku czy Afganistanu, Iran nie jest krajem ogarniętym antyamerykańskimi nastrojami. Persowie, naród o ponad 2500-letniej historii, różnią się od swoich arabskich sąsiadów i posiadają dziedzictwo kulturowe sięgające czasów sprzed islamskiego przejęcia władzy w VII wieku. Wielu Irańczyków – w tym moja córka – marzy o wolnym Iranie, do którego mogliby bez lęku powrócić. Tę tęsknotę oddaje Psalm 146:7: „Bóg wspiera sprawę uciśnionych i daje pokarm głodnym. Pan wyzwala uwięzionych”.
Bóg ma kontrolę nad historią i kieruje nią dla swojej chwały. Ostatnie działania militarne USA, przeprowadzone z precyzją i – według doniesień – bez ofiar śmiertelnych, skłaniają do refleksji nad Bożą suwerennością, losem Irańczyków i naszą odpowiedzialnością za modlitwę w ich intencji.
W niedawnej specjalnej transmisji naszego programu Living Fearless mój mąż i ja omówiliśmy te wydarzenia, ich konsekwencje oraz nadzieję, jaką pokładamy w przyszłości Iranu. Podczas gdy świat koncentruje się na geopolityce, my dostrzegamy duchową walkę, w której naród irański – od dawna uciskany przez tyraniczny reżim – pragnie wolności. Jak przypomina Psalm 33:10-11: „Pan udaremnia plany narodów, niweczy zamiary ludów. Ale plany Pana pozostają na wieki, zamiary Jego serca trwają przez wszystkie pokolenia”.
Największym powodem do niepokoju nie jest eskalacja konfliktu, lecz możliwość, że ataki doprowadzą do zawarcia pokoju, który pozostawi mułłów u władzy, skazując Irańczyków na dalsze cierpienie. Reżim zdusił tętniące życiem, wykształcone społeczeństwo – Teheran to nowoczesne miasto, a nie mozaika tuneli i slumsów. Średnia wieku wynosi tam 34 lata, a poziom alfabetyzacji jest wysoki. Mimo to, pod rządami mułłów panują ubóstwo i rozpacz, które podsycają pragnienie zmiany. To nie naród żądny wojny, lecz ludzie tęskniący za wolnością.
Pismo Święte rzuca światło na proroczą rolę Iranu. Choć niektórzy wskazują na Księgę Ezechiela 38, warunki zapowiedzianego tam konfliktu nie zostały jeszcze spełnione. Zamiast tego, Księga Jeremiasza 49:34-39 mówi o Bogu, który „łamie łuk Elamu” (starożytnej Persji) i rozprasza jego lud, ale jednocześnie obiecuje odrodzenie: „W dniach ostatecznych przywrócę los Elamu – mówi Pan”.
Czy to może być moment Bożego sądu nad przywództwem Iranu, który otworzy nowy rozdział dla jego narodu?
Jako chrześcijanie powinniśmy gorliwie modlić się o taki rezultat. Podziemny Kościół w Iranie, liczący od jednego do dwóch milionów wiernych, należy do najszybciej rozwijających się na świecie. Ci odważni uczniowie spotykają się w tajemnicy, chrzczą w wannach i dzielą się Ewangelią w parach, codziennie ryzykując życie. Ich odwaga przypomina nam Dzieje Apostolskie 4:31: „Gdy się modlili, miejsce, w którym byli zgromadzeni, zatrzęsło się. Wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym i odważnie głosili słowo Boże”. Módlmy się za nich, prosząc Boga o ochronę i wzmocnienie ich świadectwa.
Modlimy się również za naszych przywódców – prezydenta Trumpa, premiera Netanjahu i ich zespoły – którzy wykazali się powściągliwością i precyzją w tej operacji. Brak doniesień o ofiarach świadczy o ich intencji uderzenia w potencjał reżimu, a nie w jego obywateli.
Kościół stoi jednak przed wewnętrznym wyzwaniem: podziałem dotyczącym roli Izraela w Bożym planie. Niektórzy, pod wpływem teologii zastąpienia, odrzucają biblijne znaczenie współczesnego Izraela. Ta debata grozi rozłamem w ciele Chrystusa, spełniając ostrzeżenie z Księgi Zachariasza 12:3, że Jerozolima stanie się „ciężkim kamieniem” dla narodów. Musimy trwać mocno, czytając całe Pismo – od Księgi Rodzaju po Apokalipsę – i potwierdzając nierozerwalne przymierze Boga z Jego ludem.
W tych burzliwych czasach słuchajmy słów z Listu do Filipian 4:6-7: „O nic się nie martwcie, ale we wszystkim, poprzez modlitwę i prośby, z dziękczynieniem przedstawiajcie wasze prośby Bogu. A pokój Boży, który przewyższa wszelki rozum, będzie strzegł waszych serc i umysłów w Chrystusie Jezusie”. Jesteśmy obywatelami Nieba, ufającymi Lwu Judy, który panuje na wieki. Nasza nadzieja nie leży w sile militarnej, lecz w Królu, który wywyższa i obala władców (Daniela 2:21).
Dziś wieczorem módlmy się za naród irański – by poznał wolność i zbawczą łaskę Jezusa Chrystusa. Módlmy się o przebudzenie, które ogarnie ich ziemię, o bezpieczeństwo naszych żołnierzy i mądrość dla przywódców. Przede wszystkim módlmy się, aby spełniła się wola Boża, wiedząc, że nasze odkupienie jest bliskie (Łk 21:28). W potężnym imieniu Jezusa stójmy pewni, czujni i nieustraszeni.
O autorce:
Hedieh Mirahmadi była przez dwie dekady gorliwą muzułmanką, pracującą w dziedzinie bezpieczeństwa narodowego, zanim doświadczyła zbawczej mocy Jezusa Chrystusa. Poświęca się całkowicie Resurrect Ministry, internetowej platformie, która wykorzystuje potęgę Internetu, aby udostępnić Dobrą Nowinę o zbawieniu przez Chrystusa ludziom wszystkich narodów, oraz swojemu podcastowi LivingFearlessDevotional.com. Jest autorką książki „Living Fearless in Christ-Why I left Islam to Win Battles for the Kingdom” (Żyć bez strachu w Chrystusie – dlaczego porzuciłam islam, aby wygrać bitwy o królestwo).
Źródło: Christian Post
P.S. Wyrażone opinie są wyłącznie opiniami autora(-ów). Niekoniecznie odzwierciedlają poglądy serwisu chrześcijanin.pl.
