Kanadyjski organ rządowy zajmujący się prawami człowieka stwierdził, że obchodzenie świąt Bożego Narodzenia i Wielkanocy może być postrzegane jako forma „nietolerancji religijnej”.
W dokumencie wydanym w październiku, Kanadyjska Komisja Praw Człowieka (CHRC) wymieniła dwa największe święta chrześcijaństwa jako przykłady „obecnej, systematycznej dyskryminacji religijnej”. Powodem tego twierdzenia jest fakt, że w Kanadzie są to święta ustawowe.
Według dokumentu „Rozprawa na temat nietolerancji religijnej” opublikowanego 23 października, „dyskryminacja mniejszości religijnych w Kanadzie jest zakorzeniona w historii kanadyjskiego kolonializmu”, a najbardziej „oczywisty przykład” tej dyskryminacji można znaleźć w kanadyjskich świętach ustawowych „związanych z chrześcijaństwem”.
Twórcy raportu utrzymują, że skoro Boże Narodzenie i Wielkanoc to jedyne kanadyjskie święta ustawowe związane z religijnymi, świętymi dniami, „w rezultacie nie-chrześcijanie mogą potrzebować specjalnych ustanowień, by obchodzić swoje dni święte i inne okresy w roku, w których ich religia wymaga powstrzymania się od pracy”.
Opisując historię Kanady naznaczoną „nietolerancją religijną głęboko zakorzenioną w naszej tożsamości jako kolonialnego państwa osadników”, autorzy raportu najwyraźniej wiążą kościoły chrześcijańskie z podejmowanymi w XX wieku wysiłkami, by uczyć 150 tysięcy dzieci rdzennych Kanadyjczyków za pośrednictwem finansowanych przez kanadyjski rząd „obowiązkowych szkół z internatem”.
„Dzieci rdzennych mieszkańców były w tych szkołach poddawane przymusowej konwersji na chrześcijaństwo, ponieważ ich duchowość uznawano za przesąd lub rodzaj czarów” – napisano w raporcie. „Przedstawiano je jako gorsze, by usprawiedliwiać przemoc i dyskryminację, jakiej doświadczały ze strony kolonizatorów”.
W dokumencie naświetlono problem określany jako kanadyjskie preferencje społeczne „skonstruowane w sposób, który przypisuje wartość pewnym cechom lub tożsamościom przy wykluczaniu innych, na przykład: biały, mężczyzna, chrześcijanin, angielskojęzyczny, szczupły/sprawny, wolny od upośledzeń, heteroseksualny, uznający podział na płcie”.
Religia nie jest definiowana przez Kanadyjską Ustawę o Prawach Człowieka, dlatego wymienia się ją jako jedną z zabronionych podstaw dyskryminacji, obok rasy, wieku, tożsamości płciowej i innych.
Według raportu, niektóre z najbardziej powszechnych form nietolerancji religijnej obejmują fizyczne lub werbalne ataki na symbole religijne, „takie jak hidżaby, turbany i kipy”.
„Gdy te symbole są atakowane, fizycznie lub werbalnie, przemoc i trauma są takie same” – stwierdzono w dokumencie. „Poza lękiem przed jawnym praktykowaniem i reprezentowaniem swojej religii, pojawia się spotęgowana trauma wynikająca z samego ataku”.
W raporcie wymieniono też zjawisko, które określono jako „codzienne manifestacje nietolerancji religijnej”, obejmujące „mikro-agresje” o charakterze słownym i „behawioralnym”. Niektóre przykłady uwzględnione w raporcie to „ustalanie terminów spotkań zespołowych w czasie świętych dni żydowskich lub muzułmańskich” i „założenie, że muzułmanin w Kandzie to nowość”.
Aby zwalczyć nietolerancję religijną, autorzy raportu zalecają, by Kanadyjczycy zapoznali się z „różnymi dniami religijnymi lub znaczącymi dniami kulturowymi, które wykraczają poza dni związane ze świętami ustawowymi”, takimi jak Boże Narodzenie lub Wielkanoc.
Wskazując na „krajowe i międzynarodowe zobowiązania do ochrony Kanadyjczyków” przed nietolerancją religijną, autorzy raportu kończą twierdzeniem, że „wszyscy Kanadyjczycy muszą najpierw uznać kanadyjską historię nietolerancji religijnej, a co ważniejsze, jej dzisiejsze istnienie”, by uczynić Kanadę państwem „bardziej inkluzywnym i akceptującym”.
Mimo retorycznych wezwań do uwzględniania różnych religii, w styczniu Kanada dokonała kontrowersyjnej uchwały prawa znanego jako „prawo o terapii anty-konwersyjnej”, które zasadniczo potępia biblijny pogląd na ludzką seksualność.
Uchwalony jednogłośnie projekt ustawy C-4 stanowi, że biblijny pogląd na seksualność „propaguje mity i stereotypy na temat orientacji seksualnej, tożsamości płciowej i ekspresji płciowej, w tym mit o tym, że heteroseksualność, cis-płciowość i ekspresja płciowa, która zgadza się z płcią przypisaną przy narodzinach, są preferowane ponad innymi orientacjami seksualnymi, tożsamościami płciowymi i sposobami ekspresji seksualnej”.
Autor: Ian M. Giatti
Źródło: The Christian Post
Inne: Jakie dary złożyć Jezusowi w tegoroczne święta Narodzenia Pańskiego?
