Artykuł Żabotyńskiego z 1923 podstawą relacji żydowsko – arabskich

We wtorek wieczorem na konferencji w Centrum Begina spotkało się kilku naukowców i polityków, by podzielić się swoimi wrażeniami dotyczącymi artykułu napisanego prawie siedemdziesiąt lat temu. Artykuł zatytułowany „Żelazny mur” został napisany przez wpływowego syjonistycznego lidera, Władimira Zeeva Żabotyńskiego.

Wśród przemawiających byli były minister obrony,

Mosze Arens oraz obecny minister spraw strategicznych, Mosze Yaalon. Oboje podkreślali związek artykułu Żabotyńskiego z obecną sytuacją i ogólnymi relacjami ze światem arabskim, a w szczególności z Autonomią Palestyńską (AP).

W swoim artykule Żabotyński przedstawia to, co może być opisane jako realistyczny pogląd na konflikt z Arabami, który w tamtym czasie był w fazie początkowej. Żabotyński napisał, że na tym obszarze zawsze będą żyć dwa narody (Żydowie i Arabowie), a Żydzi nie powinni się łudzić, że Arabowie chętnie zaakceptują żydowską imigrację. Kontynuując, stwierdził: „Jak czytelnik może zauważyć, naszym credo jest całkowity pokój. Jednak to zupełnie inna kwestia, czy uda się go osiągnąć pokojowymi metodami. Zależy to nie od naszych relacji z Arabami, ale wyłącznie od stosunku Arabów do Syjonizmu”.

Żabotyński powiedział, że „dziecinna” jest wiara, iż zyski gospodarcze, jakie osiągną Arabowie w rezultacie żydowskiego rozwoju na tej ziemi, spowodują zaakceptowanie przez nich programu syjonistycznego. Następnie przechodzi do głównej myśli artykułu, stwierdzając, że Arabowie będą odrzucać Syjonizm tak długo, jak „pozostanie w nich ostatnia iskierka nadziei na to, że są w stanie zapobiec przemianie 'Palestyny’ w 'Ziemię Izraela’”. Jedynym sposobem na kontynuowanie programu syjonistycznego, jak pisze Żabotyński, jest chronienie go przez „żelazny mur”, którego Arabowie nie będą mogli przełamać. Nie ma innego sposobu na osiągnięcie dobrowolnego porozumienia pokojowego z Arabami „w dającej się przewidzieć przyszłości”, a jedynym rozwiązaniem jest mocny żydowski podmiot, który w oczach Arabów będzie niemożliwy do pokonania.

Konferencja miała miejsce tego samego dnia, kiedy Szef Sztabu Izraelskiej Armii, Benny Gantz powiedział, że Izrael wkrótce będzie musiał rozpocząć poważną operację w Strefie Gazy, by zapobiec ciągłym atakom rakietowym. „W końcu będziemy musieli przeprowadzić akcję ofensywną w Gazie, by powstrzymać ostrzał rakietowy. Nie możemy raz za razem akceptować przemocy płynącej z Gazy” – to cytat z jego wypowiedzi. Komentarz ten był wygłoszony na zamkniętym spotkaniu, jednak wyciekł do prasy ujawniony przez jednego z uczestników. Według tego samego źródła Gentz powiedział, że Izrael nie da się ewentualnie wciągnąć w nową konfrontację, lecz prędzej ją zainicjuje i będzie kontrolował jej przebieg.

Komentarz: Słynny artykuł Żabotyńskiego o żelaznym murze

przedstawia negatywną prognozę dotyczącą konfliktu. Twierdzenie, że Arabowie nigdy nie zaakceptują żydowskiej obecności w regionie oraz że Żydzi mogą polegać tylko na swoich siłach wojskowych może być odebrane w kraju jako mało zachęcające. Kiedy Żabotyński to pisał, walczył z rosnącym trendem wśród żydowskich liderów syjonistycznych, by ugiąć się pod arabską i brytyjską presją. Rok później, w 1924 przerwał współpracę z główną organizacją syjonistyczną i stworzył Partię Rewizjonistyczną, która popierała twardą linię zarówno przeciwko Arabom, jak i Brytyjczykom w stosunku do których syjoniści nie wycofali się ze swych żądań. Taka postawa nie była popularna wśród głównych liderów, takich jak Chaim Weizman, a później Dawid Ben Gurion.

Dlaczego jest to istotne dzisiaj? Odpowiedź brzmi krótko: ponieważ Żabotyński miał rację! Wystarczy dokonać kilku drobnych korekt w słownictwie, a artykuł ten mógłby uchodzić za napisany dzisiaj. Arabowie nigdy nie zaakceptowali syjonizmu i dlatego konflikt trwa do dnia dzisiejszego. Intelektualna elita w tamtym czasie nie zaakceptowała tego, co napisał, ale dzisiaj jeszcze bardziej nie chce tego słuchać. Przeciwnie, dla obecnych „oświeconych” wszystko może być załatwione, jeśli tylko usiądziemy i porozmawiamy. Fakt, że Żabotyński miał rację, uwiarygadnia jego pogląd. Przez siedemdziesiąt lat jego przewidywania okazały się słuszne. Czy nie jest to argument, by dziś brać pod uwagę to co napisał?

Komentarze Gantza odnośnie Gazy wskazują na podobne poglądy.

Izrael nie może reagować na różne inicjatywy czy ataki ze strony świata arabskiego – powinien on kontrolować sytuację. Izrael musi decydować o zasadach gry – co naród żydowski może tolerować, a czego nie. Musi pokazać taki rodzaj siły, który trzyma atakujących w szachu. Nie będzie się to działo, jeśli Izrael będzie tylko reagował na wydarzenia – musi inicjować i prowadzić ten proces. Nie jest to popularny pogląd, spowoduje on nawet wiele krytyki. Jednakże wydaje się to być jedyny sposób do osiągnięcia spokoju w regionie.

Żabotyński wiedział, że jego spojrzenie będzie krytykowane pod względem sprawiedliwości, podsumował więc swój artykuł w ten sposób: „Jeśli ktokolwiek uważa, że ten punkt widzenia jest niemoralny, odpowiadam: To nie prawda. Albo syjonizm jest moralny i sprawiedliwy, albo niemoralny i niesprawiedliwy. Lecz z tym pytaniem powinniśmy byli zmierzyć się, zanim zostaliśmy syjonistami. Ustaliliśmy, że odpowiedź na to pytanie jest twierdząca. Stoimy na stanowisku, że syjonizm jest moralny i sprawiedliwy. I od kiedy jest moralny i sprawiedliwy, sprawiedliwość musi być dokonana, niezależnie od tego, czy Józef i Szymon albo Iwan i Ahmed zgadzają się z tym, czy nie”. Żabotyński całkowicie prze do przodu, używając brutalnego i mało komfortowego realizmu i zimnej logiki.

Kompromis nie zawsze jest zły, może nawet wskazać, że za zimną logiką stoi ludzka istota – ale kompromis powinien opierać się na właściwej ocenie sytuacji. Jeśli o to chodzi, artykuł Żabotyńskiego zawiera elementy, których dzisiaj brakuje wielu izraelskim liderom: realistyczne spojrzenie na sytuację i wiarę w sprawiedliwość syjonistycznej sprawy. Oba są kluczowe dla dzisiejszego Izraela!

za Word of Life w Izraelu