Ze świata

Zachód wita haremy

SzkocjaOstatnio szkocki sędzia nagiął prawo wydając wyrok na korzyść poligamicznej rodziny. Przypadek dotyczył muzułmanina, który jadąc samochodem przekroczył dwukrotnie dozwoloną prędkość, co zazwyczaj skutkowało automatyczną utratą prawa jazdy. Obrońca wyjaśnił, że jego klient musi się spieszyć: „Ma jedną żonę w Motherwell i drugą w Glesgow, i śpi raz z jedną, a raz z druga na zmianę. Bez prawa jazdy nie będzie w stanie robić tego regularnie”.

Pełen zrozumienia dla prośby poligamisty sędzia, zgodził się na pozostawienie kierowcy prawa jazdy. Jak wskazuje to postanowienie, monogamia będąca przez długi czas fundamentem zachodniej cywilizacji, jest po cichutku podrywana wobec wyzwań islamskiego prawa. Jeśli obecne trendy utrzymają się, poligamia będzie wkrótce powszechna.

Od lat 50tych imigracja i nawrócenia spowodowały wzrost populacji muzułmanów w Zachodniej Europie i Północnej Ameryce, a wraz ich obecnością pojawiła się islamska forma poligamii (jeden mężczyzna posiadający kilka żon). Szacunkowo w Wielkiej Brytanii znajduje się około 2.000 poligamistów; 14.000 czy 15.000 – 20000 haremów jest we Włoszech; 30.000 we Francji i 50.000 – 100.000 w USA.

Niektórzy imamowie oficjalnie przyznają, że prowadzą poligamiczne ceremonie małżeńskie; Khali Chami przyznaje, że jest proszony co najmniej raz w tygodniu o wykonanie takiej ceremonii w Sydney. Aly Hindy mówi, że „pobłogosławił” ponad 30 takich ślubów w Toronto.

Wzrasta również społeczna akceptacja. Naukowcy akademiccy usprawiedliwiają je, podczas gdy politycy beztrosko spotykają się z poligamistami, bądź deklarują, że mieszkańcy Zachodu „powinni się nauczyć się z tym żyć”. Dziennikarze opisują poligamie z sympatią, empatią i współczuciem. Islamiści dowodzą, że poligamia jest cnotą i wzywają do jej oficjalnego uznania.

Dużą akceptację w prawie dla poligamii uzyskano w 2008 roku. (Więcej szczegółów na ten temat znajduje się na moim blogu ” Harems Accepted in the West.”) Co najmniej sześć zachodnich jurysdykcji dopuszcza obecnie poligamię na takich warunkach, że była ona zawarta w na obszarze, gdzie prawodawstwo uznaje je za legalne. Obejmuje to Indie i kraje o muzułmańskiej większości z Indonezji do Arabii Saudyjskiej i Maroko.

W Zjednoczonym Królestwie bigamia jest karalna do siedmiu lat więzienia, lecz prawo uznaje haremy, który powstały wcześniej w krajach tolerancyjnych wobec poligamii. Departament Pracy i Rent ( Department of Work and Pensions) wypłaca parom małżeńskim tygodniowo do £92.80 (140 Amerykańskich dolarów) społecznego zasiłku, a każda ponadkulturowo nazwana „dodatkowa żona” otrzymuje £33.65. Urząd Skarbowy stwierdza, że: „Jeśli mężczyzna i kobieta zawarli związek małżeński zgodnie z prawem dopuszczającym poligamię i któreś z nich posiada dodatkowego współmałżonka, to Zasady (przyznawania) Ulg Podatkowych (dla poligamicznych małżeństw) 2003 pozwalają im na domaganie się ulg jako jednostka poligamiczna”. Dodatkowo, haremy mogą ubiegać się o dodatkowe korzyści domowe, które odzwierciedlają ich potrzebę większej posiadłości.

Holandia: Holenderski minister sprawiedliwości, Ernst Hirsch Ballin, ogłosił, że poligamiczne muzułmańskie małżeństwa nie powinny być traktowane zgodnie z systemem prawnym, lecz przez dialog.

Belgia: Sąd Konstytucyjny podjął kroki, aby ułatwić ponowne łączenie haremów, które zostały utworzone poza tym krajem.

Włochy: Sąd w Bolonii pozwolił muzułmańskiemu imigrantowi sprowadzenie matek jego dwóch dzieci do kraju na podstawie tego, że poligamiczne małżeństwa zostały legalnie zawarte.

Australia: Australijskie gazety donoszą: „zawieranie poligamicznych małżeństw jest nielegalne, lecz federalny rząd, taki jak Brytyjski, uznaje relacje, które zostały legalnie uznane za granicą, w tym poligamiczne małżeństwa. To pozwala na zgłaszanie się drugich żon i ich dzieci do opieki społecznej i po zasiłki.

Ontario, Kanada: Kanadyjskie prawo karze poligamię karą więzienia, lecz Ontario Family Law Act (Ustawa o Rodzinie) akceptuje „małżeństwo, które jest rzeczywiście lub potencjalnie poligamiczne, jeśli zostało zawarte zgodnie z juryzdykcją, której system prawny uznaje je za prawidłowy”.

Tak więc, za cenę dwóch lotniczych biletów, muzułmanie mają potencjalną możliwość wymknięcia się spod zachodniego prawa. (Może ktoś się zastanawiać, kiedy Mormoni wskrzeszą ten gambit.) Niewiele krajów (jak na przykład Irlandia) ciągle odrzuca haremy. Jednak, jak zauważa David Rusin z Islamist Watch, „rządy mają tendencję do spuszczania oczu, gdy bez zastrzeżeń, fundamentalne arabskie zwyczaje z VII wieku,… zapuszczają korzenie w ich przydomowych ogrodach”.

W czasie, gdy normy małżeństwa są poważnie kwestionowane, muzułmanie wykorzystują luki prawne a nawet starają się o zwolnienia podatkowe dla licznych żon. Rozwój tej sytuacji ma ogromne znaczenie: podobnie jak koncepcja małżeństwa jednego mężczyzny z jedną kobietą ukształtowała rozwój zachodniej ekonomii, kultury i polityki, tak postępy islamskiego prawa (Szaria) zasadniczo zmienią życie, które znamy.

————————–
26 listopada 2008: Kilku czytelników zaprotestowało wobec mojej wzmianki o mormonach w przedostatnim akapicie. Mają rację, kościół pn.: The Church of Jesus Christ of Latter Day Saints przestał uznawać poligamiczne związki w 1904 roku i moja wzmianka powinna dotyczyć „mormonów fundamentalistycznych”, a nie mormonów w ogóle.

The Jerusalem Post
28 listopada 2008
Daniel Pipes

©1979-2008 Daniel Pipes.
Źródło: Daniel Pipes
za serwisem: Poznaj Pana

pokaż więcej

Podobne wiadomości

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Back to top button