Siedem znaczących kobiet protestanckiej Reformacji

Chociaż 31 października obchodzi się Halloween, to również jest to ważny dzień ze względu na rocznicę rozpoczęcia protestanckiej Reformacji. Wśród znanych postaci tego ruchu religijnego jest augustiański zakonnik Marcin Luter, prawnik i teolog Jak Kalwin i prezbiteriański misjonarz John Knox. Ale Reformacja nie była tylko ruchem męskim; w promowaniu protestanckich przekonań i wspieraniu ruchu odegrało też rolę grono znaczących kobiet. Poniższa lista obejmuje siedem wyróżniających się, żeńskich postaci protestanckiej Reformacji. Są wśród nich autorki pism apologetycznych, królowe, uciekająca niemiecka zakonnica i angielska męczennica. Marie Dentiere Urodzona w 1495 roku w rodzinie szlacheckiej we Francji, Marie Dentiere pierwotnie służyła jako przeorysza w augustiańskim klasztorze, aż wieść o Reformacji doprowadziła ją do opuszczenia klasztornego życia. Dentiere skupiła się na zjednywaniu zakonnic dla sprawy Reformacji i pisaniu prac apologetycznych w obronie teologii reformacyjnej. Zdobyła nawet uznanie Jana Kalwina, który poprosił ją o napisanie przedmowy do jednego ze swoich drukowanych kazań. "W 2002 roku, Marie Dentiere stała się jedyną kobietą, której nazwisko wyryto na słynnym Pomniku Reformacji w Genewie" - napisała Adrien Segal w artykule dla Desiring God. "Nie ma wątpliwości, że Dentiere brakowało czegoś, co jej współcześni uznawali za właściwą dla kobiet skromność i pokorę, lecz ponieważ jej pasję rozniecały strony Pisma, jej prace poruszały i zmieniały serca nie tylko w tamtych czasach, ale również w naszych". Argula von Grumbach Urodzona w Bawarii w szlacheckiej rodzinie von Stauff w tym samym roku, w którym Krzysztof Kolumb po raz pierwszy pożeglował na zachodnią półkulę, Argula von Grumbach była znana ze stawania w obronie Reformacji. Gdy Uniwersytet Ingolstadt zaaresztował protestanckiego nauczyciela, von Grumbach napisała list protestacyjny, który promował idee reformacyjne i był szeroko upubliczniony. Marcin Luter, który prowadził z von Grumbach obszerną korespondencję i spotkał się z nią osobiście w 1530 roku pod Augsburgiem, z uznaniem wypowiadał się o bawarskiej arystokratce i jej pracy. "Ta najszlachetniejsza kobieta, Argula von Stauffer, toczy bohaterską walkę z wielką, duchową śmiałością wypowiedzi i znajomością Chrystusa. Zasługuje, by wszyscy modlili się o zwycięstwo Chrystusa w niej" - napisał Luter do przyjaciela. "Sama pośród tych potworów idzie dalej w mocnej wierze, choć jak sama przyznaje, nie bez wewnętrznego drżenia. Jest wyjątkowym narzędziem Chrystusa" - stwierdził Luter. Marguerite de Navarre Należąca do francuskiej rodziny królewskiej, Marguerite de Navarre była dobrze wykształconą pisarką i patronką sztuk pięknych. W czasie rozpoczęcia protestanckiej Reformacji, Marguerite miała dwadzieścia lat. Po przeczytaniu prac Marcina Lutra i Jana Kalwina, Marguerite przyjęła idee Reformacji i zaczęła orędować za posiadaniem francuskiego tłumaczenia Biblii. Gdy została królową małego obszaru między Francją i Hiszpanią znanego jako Navarra, uczyniła go miejscem schronienia dla protestantów prześladowanych przez katolickich monarchów. "Poza przyjmowaniem na swoim dworze pisarzy, artystów, uczonych i teologów, by omawiać i wymieniać poglądy, zapewniła schronienie przed prześladowaniem Janowi Kalwinowi i innym liderom ruchu reformacyjnego we Francji i gdzie indziej" - napisał Subby Szterszky w Focus on the Familly. "Była pierwszą francuską arystokratką, która zebrała i wydała własny wybór swoich prac, a także pierwszą publikowaną poetką protestantyzmu. Jej pisma, introspektywne i mistyczne, odzwierciedlają jej podróż w kierunku reformowanej wiary i jej osobistą relację z Chrystusem". Królowa Elżbieta I Urodzona po rozpoczęciu protestanckiej Reformacji, królowa Elżbieta I doszła do władzy po śmierci królowej Marii, którą z powodu prześladowania protestantów niesławnie nazwano "Krwawą Mary". Królowej Elżbiecie I przypisuje się uczynienie chrześcijaństwa protestanckiego oficjalną religią Anglii, przy jednoczesnym przyzwoleniu na ogólną tolerancję innych chrześcijańskich denominacji. "Warto zauważyć, że chociaż sama była więziona w Tower w Londynie i groziła jej egzekucja, położyła kres religijnym prześladowaniom bez pozwolenia na odwet czy zemstę" - wyjaśniło The Reformation Society. "Niezłomnie opierała się wszelkim próbom karania katolików, twierdząc, że dopóki nie łamią praw królestwa, są uprawnieni do jednakowej ochrony na mocy prawa". Katharina Zell Czasem zwana "Matką Reformatorką", Katharina Schutz Zell była znana ze swoich pism religijnych, a także intensywnych wysiłków troszczenia się o protestanckich uchodźców. Urodzona w Strasburgu w dzisiejszej Francji, w 1525 roku Zell wyszła za mąż za protestanckiego pastora, a ich związek uważa się za jedno z pierwszych oficjalnych małżeństw protestanckich w historii Europy. Zell pisała w obronie małżeństw duchownych, jest autorką komentarzy do części Księgi Psalmów i do Modlitwy Pańskiej, napisała też publiczny list odrzucający zarzut o byciu "osobą zakłócającą pokój". "Doskonale sobie radziła w zarządzaniu domem i goszczeniu uchodźców, a jednocześnie broniła swojej postawy teologicznej na piśmie. Była kobietą teologiem w najlepszym znaczeniu tego słowa" - napisała Rebecca VanDoodewaard w magazynie "Tabletalk". "Dzisiaj historycy nazywają ją 'świecką reformatorką'. Ale ona robiła tylko to, co powinien robić każdy chrześcijanin - używała swoich darów dla zmiany przez Ewangelię we własnej sferze, w każdy możliwy sposób". Słynny lider protestanckiej Reformacji, Ulrich Zwingli, określił kiedyś Zell jako osobę, która "łączy zalety zarówno Marii, jak i Marty". Katharina von Bora Katharina von Bora jest najbardziej znana jako uciekająca zakonnica, która poślubiła Marcina Lutra, dając szerokie wsparcie liderowi protestanckiej Reformacji. "Katie zarządzała rodzinnymi finansami, umożliwiając Lutrowi swobodne zajmowanie się pisaniem, nauczaniem i głoszeniem" - wyjaśnił Dan Graves z Christianity.com. "Luter nazwał ją 'gwiazdą zaranną Wittenberga', ponieważ wstawała o 4 rano, by dbać o swoje liczne obowiązki. Zajmowała się ogrodem warzywnym, sadem, stawem rybnym, trzodą chlewną, a nawet sama wykonywała rozbiórkę mięsa". Nazywana też Katherine, urodziła Lutrowi sześcioro dzieci, a czworo zaadoptowała. "Gdyby nie ta pracowita kobieta o czystym charakterze, Reformacja mogłaby ucierpieć" - dodał Graves. Lady Jane Grey Angielska arystokratka Lady Jane Grey została najbardziej zapamiętana dzięki swojemu krótkiemu i spornemu panowaniu jako nastoletnia królowa Anglii, stracona przez królową Marię. Po jej egzekucji, wielu w Anglii chwaliło ją jako męczennicę dla sprawy protestantyzmu, która przyłączyła się do ruchu Reformacji kilka lat przed objęciem tronu. "Maria przełożyła egzekucję o trzy dni, posyłając do Jane swojego kapelana, Johna Feckenhama, by spróbował nawrócić ją na katolicyzm. Jane zapisała swoją rozmowę z Feckenhamem, będącą świadectwem jej wiary w Chrystusa i Pismo Święte" - napisała Diana Severance w magazynie "Credo". "Listy i pisma Jane, które powstały w Tower w obliczu czekającej ją śmierci, zostały wkrótce wydrukowane i szeroko rozpowszechnione. (...) Jane zyskała uznanie jako protestancka męczennica. Jak Kalwin uznał ją za 'damę, której przykład jest wart wiecznego zapamiętania". Autor: Michael Gryboski Źródło: Christian Post