Różne

Retrospekcje historyczne: 2 marca 1950

Po ogłoszeniu niepodległości Izraela rozpoczyna się trudny i wyczerpujący proces przekonywania krajów, by pozwoliły na rozpoczęcie powrotu Żydów. Irak, kraj w którym Żydzi byli długo prześladowani, jest jednym z przykładów, jakie ofiary musieli ponieść, by pozwolono im wyjechać. Shlomo Hillel, Żyd urodzony w Iraku, zostaje wysłany z Izraela do Bagdadu pod pozorem bycia brytyjskim biznesmenem.
Razem z nim przyjeżdża także „taksówkarz” Mordechai Ben-Porat, Syjonista urodzony w Iraku. Po utrzymywanych w tajemnicy negocjacjach z premierem Iraku, Tawfiq al-Suwaidi osiągnięto porozumienie, w którym zaaprobowano utworzenie prawa pozwalającego Żydom na wyjazd. W dniu 2 marca 1950 roku iracki parlament przegłosował prawo, a tydzień później rozpoczęła się operacja. Warunkiem pozwalającym Żydom na opuszczenie kraju było wymuszenie zgody na pozostawienie całego należącego do Żydów złota, biżuterii, cennych rzeczy oraz nieruchomości, musieli także porzucić irackie obywatelstwo. Mimo to pierwszego dnia 3 400 spośród 130 000 irackich Żydów zapisało się, by wyemigrować. W ciągu pięciu tygodni liczba ta osiągnęła 50 000, a po trzech miesiącach 90 000. Całkowita liczba Żydów, którzy opuścili Irak, wynosi 123 371.

za Word of Life w Izraelu

pokaż więcej

Podobne wiadomości

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Back to top button