Jaki jest wiek ziemi, jak stary jest wszechświat?

Jaki jest wiek ziemi, jak stary jest wszechświat? Istnieje jakaś naukowa metoda dla określenia wieku ziemi? Co sądzi pan o stosowaniu metody C-14? Dotąd nie jest znana żadna fizyczna metoda, przy pomocy której można by określić wiek ziemi. Dlaczego nie? W przyrodzie nie istnieje zegar (w sensie zjawiska wskazującego upływ czasu), który zostałby uruchomiony w momencie stworzenia świata. Na pierwszy rzut oka mógłby wchodzić w grę radioaktywny rozpad pierwiastków promieniotwórczych. Każdy izotop promieniotwórczy jakiegoś pierwiastka posiada charakterystyczny dla siebie okres połowicznego rozpadu. Jest to czas, po upływie którego pozostaje tylko połowa z początkiem liczby atomów promieniotwórczych. Z liczby 320 rodzajów izotopów występujących w przyrodzie, ponad 40 jest naturalnie promieniotwórczych. Ten radioaktywny efekt wykorzystuje się przy ustalaniu wieku ziemi lub różnych znalezisk metodą radiometryczną. Dokonuje się rozróżnienia pomiędzy zegarami mierzącymi długie okresy.

Opracowując matematycznie owe fizyczne procesy rozpadu połowicznego, dysponujemy niestety zawsze jednym równaniem mniej niż liczba niewiadoma. Taki system równań jest jednak z zasady nie rozwiązywalny. Nie znamy bowiem ilości wyjściowej materiału promieniotwórczego w momencie powstania. W tym przypadku stosuje się jeszcze dodatkowo tzw. „izochroniczną”, w której zasadą jest stosowanie jedynie kongenetycznych próbek. W ten sposób próbuje się zrezygnować ze znajomości wielkości początkowej materiału promieniotwórczego. Tu jednak następuje przemieszczenie niewiedzy na fakt, że nie istnieje żadne z góry przyjęte kryterium, czy jakaś próbka należy do owej kongenetycznej całości.

Inaczej jest w przypadku metody C-14.

Wielkość wyjściową możemy tu ustalić stosując dendrochronologię (czyli liczenie słojów pnia drzewa). Dlatego, że najstarsze drzewa liczą sobie około 5.000 lat, można obliczyć ową wielkość dla każdego roku i dla całego tego okresu. Najstarszą, do dzisiaj rosnącą rośliną jest guzowata sosna w Newadzie. Rośnie już 4.920 lat (w roku 1994). Na podstawie ilości rocznych pierścieni pnia drzewa otrzymuje się krzywa wzorcową, która następnie pozwala, przy pomocy metody porównawczej, dokonać ustalenia wieku próby. Metodę C-14 można stosować do mierzenia okresu rzędu kilku tysięcy lat. Natomiast owe miliony lat, którymi posługuje się nauka ewolucji, wyprowadzane są nie na podstawie dokładnych pomiarów fizycznych, lecz na podstawie tzw. „geologicznej skali czasu”, która zakłada, że trwanie każdej formacji geologicznej jest proporcjonalne do największej, znalezionej na ziemi, grubości warstwy geologicznej. Ta teoria wychodzi z założenia, że istnieje jedna, maksymalna szybkość odkładania się warstw w procesie o charakterze ciągłym. Założenie to jest jednak również nie do utrzymania z punktu widzenia ewolucji. Znaczenie tej teorii jest jeszcze mniejsze, jeżeli weźmie się pod uwagę ogólno ziemską katastrofę potopu.

Zapamiętajmy:

Wielkości fizyczne (np. czas) są jedynie wtedy absolutnie mierzalne, jeżeli w jakimś procesie wystąpi fizykalna wielkość, którą można porównać z wzorcem miary i wyliczyć ilość jednostek. Zanurzając termometr rtęciowy bez skali do gorącej wody, obserwujemy wprawdzie, że rtęć powiększa swoją objętość-słupek rtęci wędruje ku górze – jednak nie mierzymy w ten sposób absolutnej temperatury. Dopiero porównanie z wzorcowym termometrem daje nam prawdziwy pomiar temperatury. W przypadku zegarów radiometrycznych używanych do mierzenia bardzo długich okresów brak nam właśnie tego „wzorcowego urządzenia”.

Najstarsza udokumentowana historia świecka rozpoczyna się w Azji Mniejszej i w Egipcie około 3000 r. p.n.e. (Na szczególną uwagę zasługuje fakt, że z tego okresu pochodzą najstarsze rosnące dziś drzewa!). Największy wzrost do „tyłu” znajdujemy bez wątpienia w Biblii. Sięga on momentu stworzenia przez Boga pierwszych ludzi: Adama i Ewy. Owe konsekwentne opisanie genealogii daje nam jedyny bezpośredni i godny zaufania upływ czasu od punktu stworzenia. Nawet, jeżeli to wyliczenie nie jest ciągłe, dochodzi się do wieku ziemi rzędu kilku tysięcy lat, jak tego chce nauka ewolucji. Wiek ziemi, wiek wszechświata i początek ludzkości różnią tylko poszczególne dni stworzenia. Nawet, jeżeli to wyliczenie nie jest ciągłe, dochodzi się do wieku ziemi rzędu kilku tysięcy lat, w żadnym jednak przypadku do milionów lat. Wiek ziemi, wiek wszechświata i początek ludzkości różnią tylko poszczególne dni stworzenia.

prof. Werner Gitt

Na pytania odpowiada prof. Werner Gitt.

Prof. dr inż. Werner Gitt urodził się w 1937 roku we wsi Raineck w Prusach Wschodnich. Studia wyższe ukończył w Hanowerze w 1968 r., a trzy lata później obronił pracę doktorską w Aachen. W 1971 r. został kierownikiem działu przetwarzania danych, a od 1978 r. – profesorem i dyrektorem Instytutu Fizyczno-Technicznego w Braunschweig (Niemcy). Opublikował liczne prace naukowe z zakresu informatyki, matematyki numerycznej, techniki sterowania i teorii systemów.

źródło: Pytania stawiane wciąż na nowo